16.11.11

G-ALICIA O PAÍS DAS MARABILLAS



Taranis - Desencontro
O día chega ao seu fin cando o sol móstranos os seus restos todos entendemos
que il nunca durme e déitanos nunha dura  xornada de recollida.
Derradeiramente, o día faise na cociña entre elas unha tixola e saborosas
           ásanse e cocen pra tomar entre viño ou leite que as embadurne.
Pequenos magostos de conseconzas alixadoiras  
onde só a noite agocha un novo amencer amornado
pra unha rebusca nova; outra vez volta ao traballo, ao eido;
de volta quedan os días da  xeitura  do verán cálido.
Leiras  de centeo e trigo; espigas  de millo penden nas galerías
nun  xeitoso secado, evitando con altivez a rateira  chegada
Empréganse istas en ausenza de horreos e canastos
pra moitos mesteres que bendigan colleitas ao sol do día.d:D´

[ El día llega a su fin cuando el sol nos muestra sus restos todos entendemos
que él nunca duerme y  nos acuesta en dura jornada de recogida.
Finalmente, el día se hace en la cocina entre ellas una sartén y sabrosas
se asan y cuecen para tomar entre vino o leche que las embadurne.
Pequeños magostos de consecuencias aliviadoras
donde sólo la noche esconde un nuevo amanecer templado
para una rebusca nueva; otra vez vuelta al trabajo, al campo;
atrás quedan los días de siega del verano cálido.
 Campos de centeno y trigo;  mazorcas de maiz cuelgan en las galerías
en un oportuno secado, evitando con altivez la ratonil llegada.
Se emplean éstas en ausencia de horreos y canastos
para muchos menesteres que bendigan cosechas al sol del día ]BD

[Hay términos localistas y otros trastocados en e, i, que enriquecen las diferentes formas galaicas.
"O Souto do Enconto" es ligera metátesi de encanto, encantado, encantada]