31.12.12

Díxome andaba facendo unha especie de caminho cara san Iago ou Cruña................................................................................ Me dijo que estaba haciendo una especie de camino hacia san Iago o Cruña


Cuentos de Nocturnio e Alevosio III:
31 diciembre de 2012 para 2013...
Cuaderno de *flitácora o de mareantes - también conocido como "Libreta de ahorro o de *coroliflora"- , justo antes de que se produzca un cambio de rumbo y tomemos grados diferentes, con o sin aguardiente...
Libreta de brújula y sublime timón:
   Hace de esta entrada la mitad de un año en dique seco y sigue en reparación el casco por un golpecito de la botella cuando lo iban a bautizar para echarlo a la mar. Al mar de azúcar le falta sal y de tanto remolino le sobrevino diabetes de exceso por unas paladas de su marinería que amotinada a bordo espera regrese su capitáN-a...Un grumete más salado que la factoría fenicia de Málaga y la desembarcadera de Samilias (hoy  playa de Samil) ha dicho que el buque aun tiene para meses en su astillero reparando.
Por todos los caracoles limacos gasterópodos con o sin concha que este cuaderno de bitácora emplea tanta tinta que no hay calamares suficientes en los alrededores del puerto para que su mando, o restando, haga las delicias de sus catetos de a bordo esperando.
   Contra viento, contra marea, contramaestre o contraventana que he salido a navegar esta mañana y me encuentro a la vuelta una nota que decía:
Felicidades de la capitAnA....
   Pues lo dicho, cuánto te echamos de menos, bribona que calzando botas neoprenas, con tu pañuelo al viento  la mar deliciosa hacías que todos nos viésemos envueltos por tu aura de sol amanecido para despertar a popa y sentir el rumbo de proa. Siempre comentabas que cualquier cosa se pidiese por babor y, todos diligentes, así lo hacíamos aunque estuvieras a estribor. Como aquella tarde indecisa que con el timón bajo hombro viraste cuarenta grados e invitaste a la tripulación a ron y cañas; gracias a ello todos comimos una buena pesca, merluza incluida.
   Perdido el cabotaje y alejados a toda costa nos dimos una vuelta por donde caen las aguas en sumidero. Sentenciando la singladura nos dimos un abrazo entre sollozos y rémoras que como por arte magia salimos del atolladero y pudimos encarar contraatacando las tribulaciones del desastre.
Recalados en el viejo escolladero romano, del que aún quedan partes, nos dijiste a todos: tirar anclas, arriad mástiles, guardad botavaras y apagad velas.
Desde entonces nos quedamos a oscuras.
Qué te vaya bonito y dejes de ser sólo un hombre de paja[d:D´]

[*Términos que me he quitado de mi manga, o de mi eslora]

[Daguerre xentileza de Zeltia]



Contos de Noiturno e Aleivoso III:
31 decembro de 2012 pra 2013...
Caderno de flitácora ou mareantes -tamén conhecido como "libreta de aforro  ou de coroliflora"-, xusto antes de que prodúzase un troque na derrota e tomemos grados desomellantes, con ou sin augardente
Libreta de compás e subrime temón:
   Fai    desta  entrada  a  metade dun ano en dique seco e segue en repación o casco por  un  golpecinho da  botella cando o ían a bautizar pra botalo á mar. Ao mar de azucre fáltalle sal e de tanto remuínho sobreveulle diabetes de exceso por unhas paladas da súa marinheiría que amotinada a bordo acada retorne o seu capitáN-a...Un grumete máis salado que a factoría fenicia de Málaga e a desembarcadeira de Samilias (hoxe praia de Samil) dixo que o buque aínda ten pra meses no seu estaleiro reparando.
Por tudos os caracois limacos gasterópodos con ou sen cuncha que iste caderno de bitácora emprega tanta tinta que non hai luras suficintes nos arredores do porto pra que o seu mando, ou restando, faga as ledicias dos seus catetos de a bordo ficando.
   Contra vento, contra marea, contramestre, ou contrafiestra que saín a bogar ista mañá e atópome á volta  unha nota que dicía:
Felicidades da capitAnA...
   Pois o devandito, canto che botamos de menos, bribona que calzando botas neoprenas, co teu pano ao vento a mar ledizosa facías que tudos vísemosnos envolvidos pola túa aura de sol amencido pra espertar a popa e sentir a derrota de proa. Sempre comentabas que calquera cousa pedísese por babor e, tudos dilixentes, así o faciamos aínda que estiveses a estribor. Como aquela tarde indecisa que co timón baixo ombreiro viraste corenta grados e convidache á tripulación a ron e canas; grazas a iso tudos comemos unha boa pescada, merluza incruída.
   Perdido o cabotaxe e afastados custe o que custe démonos unha volta por onde caen as augas en sumidoiro. Sentenciando a singradura démonos unha aperta entre esbagullas e rémoras que coma por arte máxica saímos da lameira e puidemos encarar contratacando as tribulacións do desastre.
Arribados no vello *pelouro rumán, do que aínda acadan anacos, dixéchesnos a tudos: botade áncoras, afrouxade  esteos e gavias, gardade botavaras e apagade velas.
Dende entón ficamosnos ás escuras.
Qué che vaia bonito e deixes de ser só un home de palla[d:D´]

[*Podería ser "peirao", máis está feito cos coios que fican alí dende tempo antergos]

27.12.12

El bien y el mal...[La luz eterna, en ambos casos]



Contos de Noiturno e Aleivoso II

Dc Arallo había predicho determinar con sesgo enfático y moviendo su mostacho declaró el concurso desierto. Toda la sala refunfuñó y se levantó de pronto incomodada. 
¿Cómo era posible que los dioses del estadio olímpico hubieran omitido aquella regla, sin darse cuenta ninguno? ¿En qué cabeza podía caber semejante cosa, siendo todos tan perfectos, sin tacha ni "natacha"?

Dc Arallo, lo dijo bien claro: -Queda desierto, por otros mil años el concurso a "Dios Visible e *Incorpóreo", por falta de candidatos "necesarios". 
Entonces un pequeño reportero, verde para ser más exactos exhaló una pregunta que aún perdura actualmente: ¿Y nos vais a dejar así en ascuas, con estas creencias; y la libertad, qué hay de ella? 

Inmediatamente fue hecho preso y anclado a su pasado se lo prepararon de plato con cebolla y berzas. 
Dc Arallo, confesor del mismísimo Odín de Valhalla, el que presentó ante el ara al gran Thor Niquete, se dispuso a la mesa con su festín de diciembre como todos los ciclos, ancas de rana...
(y convidó a su amigo Loqui, Técnico Superior en Paraciencias y Grado Alcohólico...donde las halla)

 [*Nota del autor nota: Podría haber sido “corpóreo” pero siendo visible queda aclarada su procedencia material y no deseo repetirme o repetirlo, pues nada más rallante que un dios doble, triple. Además, aquí hablamos del afamado concurso monoteísta, no el politeísta. Aunque pudieran ser tres…Como Genesis cuando se fue Peter Gabriel]

Eso…[d:D´]

23.12.12

Os sucesos do Cambedo...[A unos les emparedaron loas, a otros los enviaron al paredón]




  


     Disgústanme as guerras e coñézoas de perto, disgústanme as armas e sostívenas nas mans, disgústame o poder ferrado á súa butaca que esquilma tesouros comúns, púbricos, pra os seus benefizos persoais. Disgústame o emponzonhamento das relixións, seus xerarcas, que apropándose da verdade aliánse cos gobernos e da man interesados van atopando cos seus dedos pecadores inexistentes. Atopados istes, os prenden, confésanos,sacrifícanos aos seus deuses pantasmas e limpan as súas concezas con golpes de peito ante outro dos seus semellantes, de preto. Disgústame que moitos homes inventen seudocenzas nas que calquera conceto condúceos a verdade, súa verdade: verdade imbécil. Anacrónicos razonamentos coma as viravoltas dos guións mal escritos en moitas pilículas estadounidenses. Chámanse teólogos e constrúense razonamentos incongruentes, tan antergos e suficintes coma pra producir medo e terror nos máis sinxelos.
Cantos Canotos conhecemos, cantos Poulos e Des hai soterrados, desparecidos nas cunetas, beirarrúas e nas ribeiras dos ríos..BD

[...NON ME MATEDES, QUE DEIXO SETE FILLOS..pág 41,42.]



     


   


    
    
       Me   disgustan las guerras y las conozco de cerca, me disgustan las armas y las sostuve en las manos, me disgusta el poder aferrado a su butaca que esquilma tesoros comunes, públicos, para sus beneficios personales. Me disgusta el emponzoñamiento de las religiones, sus jerarcas, que adueñándose de la verdad se alían con los gobiernos y de la mano interesados van buscando con sus dedos pecadores inexistentes. Encontrados estos, los encarcelan, los confiesan, los sacrifican a sus dioses fantasmas y limpian sus conciencias con golpes de pecho ante otro de sus semejantes, de negro. Me disgusta que muchos hombres hayan inventado seudociencias en las que cualquier concepto los conduce a la verdad, su verdad, verdad imbécil. Anacrónicos razonamientos como los vericuetos de guiones mal escritos en muchas películas de los estadounidenses. Se llaman teólogos y se construyen razonamientos incongruentes, tan primitivos y suficientes como para producir miedo y terror en los más sencillos] Cuántos Canutos conocimos, cuántos Des y Celsos hay soterrados, desaparecidos en las cunetas y en las riberas de los ríos...BD

UNA GUERRA NO SE PUEDE GANAR EN ALPARGATAS...d:D´

21.12.12

El pueblo que olvida su historia está condenado a repetirla...[FÓDASE ANDREA FABRA]

[Así sólo se aprecia la buena música que es lo
que merece la pena]

Fai moito tempo enviómoo un amigo, ademáis é un bo 
tema musical, do tipo da Mandrágora.
Agora cólgoo, coma lembranza, seica algún pensaba que 
tudo isto andaba esquecido.
Non perdamos a mamoria, coma con a histórica

Hace mucho tiempo que me lo envió un amigo, además es un 
buen tema musical, al estilo de la Mandrágora.
Ahora lo cuelgo, como recordatorio, por si alguno creía que 
todo esto estaba olvidado.
No perdamos la memoria, como con la histórica.

17.12.12

...Cariño, contigo *pan y cebolla...[Oro, incienso y mirra]...¿Jamón, gambas y alegría?


[Retitulado:*.Mejor aun: Cariño, contigo pollas en vinagre. Muy ricas en escabeche]
Asuntos teologales o políticos tienen, eso dicen , para contradecir a la tradición, tan sincrética como siempre, que el buey no era parte del convenio, ni la mula. El animalario. Será que este año aun, por la inercia, se mantiene y el próximo lo pierden. Para mí, es crisis y sobran dos o uno, el jefe, justamente el que ya se supone estaba allí. En un establo había o no; el medio de transporte lo pierden y se hacen peregrinos, sin techo, nómadas de su propia costumbre. Se disfrazan con ropajes rituales; complejos chamanes, ordinarios brujos, como apasionados druidas que sólo ellos son capaces de conducir por sus razonamientos a liturgias redirigidas, primitivas; de espaldas al gentío.  Tienen la palabra y no soportan a los que no creen. (Continuará)
                                                                                                      


Conmociones:
Surrealismo de palabra, interpretación censurada, monopolio de desdicha, ímpetu solaz, derroche de fuerza, sometimiento ladino, compañía inquieta, constante aburrimiento, fiel imprudente, tiempo olvidado, adjunto feligrés, conmemorable rico, inventor deseado, ideólogo imposible, sopor de desgracias, comendador destronante, hipócrita redimido, sensor equino, verjurado burgués, ilergete contumaz, guante carpetano, sonrisa sardónica, frotamiento de manos, avaricia sin par, convertidor de gustos, colmo gazpachado, sermón ilustrado, dador conmocionado, buloso viajante, peregrino temporal, ideando consuelos, gemido mejorado.



...Qué luz... de farol...

14.12.12

CRISIS PRIMERA...[Entre pobres. cómo siempre; se supone]

OTRORA...


ERE...

AHORA...
[y ellos dirán convencidos, lavándose las manos:Veni, vidi, vici]
      
Frankie Goes To Hollywood- The Power Of Love 
(Versión extendida)

As crises provócanas uns poucos, os opulentos, e sófrenas o pobo.
Non lles afectan a iles, aíndaque se queixan porque baixan os seus ingresos.
Agora, decidiron que ista afecte, ademáis, á 
Pois entón faise plaxio da mesma norma, 
como no pasado, no medievo.
Canto máis lonxe atoparanse
dos seus fieis
e os seus ceos.
[Aos seus deuses si se achegan, pois xa son iles]
d:D´

Las crisis las provocan unos pocos, los opulentos, y  las sufren el pueblo.
No les afectan a ellos, aunque se quejan porque bajan sus ingresos.
Ahora, han decidido que ésta afecte, además, a
a la tradición. 
Pues entonces se hace plagio de la misma norma, 
como en el pasado, en el medievo.
Cuánto más legislen y censuren 
con teologías banales
más lejos se encontrarán
de sus fieles
y sus cielos.
[A sus dioses sí se acercan, pues ya son ellos]
d:D´

8.12.12

EL EXORCISTA I...[Cuando los tigres se liberaron]


 Desde nuestras ventanas oculares se ven otras; es nuestra mente quien procesa los datos e intuye que a ciertas horas no es corriente que unas cortinas coloradas tengan tanto movimiento. Se viven sensaciones, se duermen esperanzas y se realizan espontáneos ritos que acallan los motivos expuestos. En la calle, dos meretrices sueltan improperios por las palabras de unos hombres a los que les resultan caros sus emolumentos. Ellas, tan dignas, se defienden con contrariedades y bruscos movimientos. Hace quince años , dice una de ellas, que me dedico a esto y si tu dices ser político honesto, yo soy virgen.[d:D´]
[Fotos propiedad de d:D´]







As estacións suceden sen  pausa, constantemente. Las estaciones suceden sin pausa, constantemente.
É o outono da vida, do ano Es el otoño de la vida, del año 
e todo decrína coma os números dunha raíz ao cubo y todo declina como los números de una raíz al cubo. 
[d:D´]                                               

2.12.12

MÁS CLARO, AGUA...





Entró y, apoyándose en la barra, le pidió al camarero un vaso de agua y una tapa de palillos.

El sorprendido camarero, al principio, sonrió y viendo la circunstancia en su cara fue incapaz de ofrecerle la carta principal.
[d:D´]




Cuando despertó, el dinosaurio todavía estaba allí... [Augusto Monterroso] La Plasticidad del perpiaño rosa.

[Ayer, en La Pedriza, descendiendo sin hacer ruido, entre la nieve como linces, con Oscar entre el Callejón de las Abejas y La Bota,a trocha discrecional]