31.12.12

Díxome andaba facendo unha especie de caminho cara san Iago ou Cruña................................................................................ Me dijo que estaba haciendo una especie de camino hacia san Iago o Cruña


Cuentos de Nocturnio e Alevosio III:
31 diciembre de 2012 para 2013...
Cuaderno de *flitácora o de mareantes - también conocido como "Libreta de ahorro o de *coroliflora"- , justo antes de que se produzca un cambio de rumbo y tomemos grados diferentes, con o sin aguardiente...
Libreta de brújula y sublime timón:
   Hace de esta entrada la mitad de un año en dique seco y sigue en reparación el casco por un golpecito de la botella cuando lo iban a bautizar para echarlo a la mar. Al mar de azúcar le falta sal y de tanto remolino le sobrevino diabetes de exceso por unas paladas de su marinería que amotinada a bordo espera regrese su capitáN-a...Un grumete más salado que la factoría fenicia de Málaga y la desembarcadera de Samilias (hoy  playa de Samil) ha dicho que el buque aun tiene para meses en su astillero reparando.
Por todos los caracoles limacos gasterópodos con o sin concha que este cuaderno de bitácora emplea tanta tinta que no hay calamares suficientes en los alrededores del puerto para que su mando, o restando, haga las delicias de sus catetos de a bordo esperando.
   Contra viento, contra marea, contramaestre o contraventana que he salido a navegar esta mañana y me encuentro a la vuelta una nota que decía:
Felicidades de la capitAnA....
   Pues lo dicho, cuánto te echamos de menos, bribona que calzando botas neoprenas, con tu pañuelo al viento  la mar deliciosa hacías que todos nos viésemos envueltos por tu aura de sol amanecido para despertar a popa y sentir el rumbo de proa. Siempre comentabas que cualquier cosa se pidiese por babor y, todos diligentes, así lo hacíamos aunque estuvieras a estribor. Como aquella tarde indecisa que con el timón bajo hombro viraste cuarenta grados e invitaste a la tripulación a ron y cañas; gracias a ello todos comimos una buena pesca, merluza incluida.
   Perdido el cabotaje y alejados a toda costa nos dimos una vuelta por donde caen las aguas en sumidero. Sentenciando la singladura nos dimos un abrazo entre sollozos y rémoras que como por arte magia salimos del atolladero y pudimos encarar contraatacando las tribulaciones del desastre.
Recalados en el viejo escolladero romano, del que aún quedan partes, nos dijiste a todos: tirar anclas, arriad mástiles, guardad botavaras y apagad velas.
Desde entonces nos quedamos a oscuras.
Qué te vaya bonito y dejes de ser sólo un hombre de paja[d:D´]

[*Términos que me he quitado de mi manga, o de mi eslora]

[Daguerre xentileza de Zeltia]



Contos de Noiturno e Aleivoso III:
31 decembro de 2012 pra 2013...
Caderno de flitácora ou mareantes -tamén conhecido como "libreta de aforro  ou de coroliflora"-, xusto antes de que prodúzase un troque na derrota e tomemos grados desomellantes, con ou sin augardente
Libreta de compás e subrime temón:
   Fai    desta  entrada  a  metade dun ano en dique seco e segue en repación o casco por  un  golpecinho da  botella cando o ían a bautizar pra botalo á mar. Ao mar de azucre fáltalle sal e de tanto remuínho sobreveulle diabetes de exceso por unhas paladas da súa marinheiría que amotinada a bordo acada retorne o seu capitáN-a...Un grumete máis salado que a factoría fenicia de Málaga e a desembarcadeira de Samilias (hoxe praia de Samil) dixo que o buque aínda ten pra meses no seu estaleiro reparando.
Por tudos os caracois limacos gasterópodos con ou sen cuncha que iste caderno de bitácora emprega tanta tinta que non hai luras suficintes nos arredores do porto pra que o seu mando, ou restando, faga as ledicias dos seus catetos de a bordo ficando.
   Contra vento, contra marea, contramestre, ou contrafiestra que saín a bogar ista mañá e atópome á volta  unha nota que dicía:
Felicidades da capitAnA...
   Pois o devandito, canto che botamos de menos, bribona que calzando botas neoprenas, co teu pano ao vento a mar ledizosa facías que tudos vísemosnos envolvidos pola túa aura de sol amencido pra espertar a popa e sentir a derrota de proa. Sempre comentabas que calquera cousa pedísese por babor e, tudos dilixentes, así o faciamos aínda que estiveses a estribor. Como aquela tarde indecisa que co timón baixo ombreiro viraste corenta grados e convidache á tripulación a ron e canas; grazas a iso tudos comemos unha boa pescada, merluza incruída.
   Perdido o cabotaxe e afastados custe o que custe démonos unha volta por onde caen as augas en sumidoiro. Sentenciando a singradura démonos unha aperta entre esbagullas e rémoras que coma por arte máxica saímos da lameira e puidemos encarar contratacando as tribulacións do desastre.
Arribados no vello *pelouro rumán, do que aínda acadan anacos, dixéchesnos a tudos: botade áncoras, afrouxade  esteos e gavias, gardade botavaras e apagade velas.
Dende entón ficamosnos ás escuras.
Qué che vaia bonito e deixes de ser só un home de palla[d:D´]

[*Podería ser "peirao", máis está feito cos coios que fican alí dende tempo antergos]