Mostrando entradas con la etiqueta GALAICOS. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta GALAICOS. Mostrar todas las entradas

14.1.16

NATUREZA en branco e negro.........Exposición colectiva


Lila, Milladoiro

Exposición colectiva de daguerres
da natureza coa que tanto identifícanse
estes artistas cas súas sacas das vistas

Mercedes López Rubín

Centro Cultural Marcos valcárcel
Rúa do Progreso nº 30
32003
Ourense
Tlf: 988 38 52 22

28.8.14

ENTRE A AUGA E A PEDRA.........Exposición colectiva de fotografías panorámicas de gran formato


Lila, Milladoiro

Exposición colectiva de daguerres panorámicas en gran formato 
exclusivamente de Ourense e a súa provincia 
ca auga como fío condutor (e) da pedra 
coa que tanto identifícanos


Centro Cultural Marcos Valcárcel
Rúa do Progreso nº 30
32003
Ourense
Tlf: 988 38 52 22



14.10.12

SUCELLOS...no LUSCO e FUSCO.. (Sucellus.Sucelo) Prolongación de la montaña LAURANA. MONTE LAROUCO...2ª Parte


  
(Pink Floyd: The Narrow Way (All Parts)

       
Cimeira deusa Laurana                     
durmindo deitada             
co respeto que  teñen                    
cado a poñente      
dende onde vense as augas 
cheas de pingas de sedento              
chao que non se aniña   
do fértil enorme  do que falo                            
coa súa maza         
pretende golpear soterrado         
pra lanzar ao ar súa cana




Tiven o pracer, de xeito pagá, admítoo, de fotografar a Larouco, tocalo e deixarme impregnar da súa radón. Os meus familiares amigos, Reigada , Castro e Fontes permitíronmo. Rito tránsfuxido que só trata de lembrar a aqueles vellos costumes (que eu vía pola Santa Cristina de Lavadores) coas que moitas mulleres e homes, cos seus panos, idolatraban a forma. Eu só rocei o contacto da mica, do feldespato, e con sentimento de non traizoarme deixeime impregnar de bano fértil de pedra. Inerte anaco de rocha que sacudiches un día o esquilmo, a deusa adourada da túa durmida montaña. Dormevea dende a madrugada que insina á tardiña o futuro tempro da súa probabilidade tempal. Ou ben insina deitándose o sol en vinte e catro horas bonancibre ou levántase desapacibre. Nas súas mans domina o tempo, os meteoros, os sonos dos seus pobos. Fertilizou os lameiros, os eidos; das casas baixo os tellados e nos cortellos. Miúda ferrería, qué ferreiro...d:D´


[Tuve el placer, de forma pagana, lo admito, de fotografiar a Larouco, tocarlo y dejarme impregnar de su radón. Mis familiares amigos Reigada, Castro e Fontes me lo permitieron. Rito tránsfuga que sólo trata de recordar a aquellas viejas costumbres (que yo veía por Sta. Cristina de lavadores) con las que muchas mujeres y hombres, con sus pañuelos, idolatraban la forma. Yo sólo rocé el contacto de la mica, del feldespato y con sentimiento de no traicionarme me dejé impregnar de fértil baño de piedra. Inerte trozo de roca que sacudiste un día el monte, la diosa adorada de tu dormida montaña. Duermevela desde la madrugada que enseña al atardecer el futuro templo de su probabilidad temporal. O bien enseña acostándose el sol en veinticuatro horas bonancible o se levanta desapacible. En sus manos domina el tiempo, los meteoros y sus pueblos. Fertilizó los prados, los campos; de las casas bajo los tejados y en las cuadras. Menuda herrería, qué herrero…d:D´]





25.11.11

ROBER MEDIERO o "no hay fallo". [la sonrisa refleja]

[A saca das vistas do seu pai reflexa unha segunda vez a daguerre do momento]
O sorriso sempre atento, lendo canto
pode na reflexa mirada do seu semellante, na estrada.
Non hai fallo,
expresa con máxima elocuenza
pra dicirche que está de acordo, contento.
Cando a mocidade que irradia alcánzache e penetra na túa cachola,
só esperas ver como chega.
Veloz, case alcanza o vento
Expóndollo, un día faloulle Hermes
tuteándoo deulle ás aguieñas, un agasallo de Céfiro. BD.

[La sonrisa siempre atenta, leyendo cuanto
puede en la refleja mirada de su semejante, en la carretera.
No hay fallo,
expresa con máxima elocuencia
 para decirte que está de acuerdo, contento.
Cuando la jovialidad que irradia te alcanza y penetra en tu cabeza,
sólo esperas ver como llega.
Veloz, casi alcanza el viento 
Planteándoselo, un día le habló  Hermes
tuteándolo diole  alas aquileñas, un regalo de Céfiro]BD.

[Bos días amicus:
Manteniéndome al margen de entes y abstractos hay que decir que la fortaleza personal, deportiva, temperamental y la autoformación humanista en este hombre sobrecógeme de tal forma que cuando subo a mi velocípedo para recorrer unos kilómetros de soledad, me conmueve tanto su recuerdo como su condición de persona y deportista.
Salvo por un conflicto que le impidió estar en el pódium de las estrellas que en cantidad han ganado más carreras de las grandes, bien hubiera sido él quien también lo hubiera conseguido de no ser por ese tremendo contratiempo.
Lo más alucinante es que tras un humilde velocipedista se escondía un hombre con una gigantesca capacidad humana que traspasando y escalando montañas por pistas de tierra tenía el poder altruista de los mecenas elegantes, en sus manos y en sus piernas.
Otros alcanzaron todos los podios pero tener un currículum como éste sólo se puede conseguir desde la humildad, el interés y la prudencia. Legendario heraldo.Interesantísimo.[PD: Durante muchos conflictos armados, en los países donde se produjeron, los mandos de los ejércitos de zona requisaban todo tipo de vehículos y ciclos de la población para su servicio anteponiendo fuerza mayor para sus causas. Con éste, como con otros no pudieron]
Breves saludos.
Deica logo amicus...]
Antes de la carrera
      [Hermano Bertg:
Y es que a mí, Róber,[tu padre y yo sabíamos que ibas a ganar y contigo llevarías a tu equipo] me recuerda a este corredor. Incluso al mítico Delio Rodríguez, el "meteoro galaico",de Ponteareas. Del que yo, cuando era un chaval, era su amigo]
 Después de la carrera